در سی که با از دست دادن یک عزیز به من آموختی
خداوندا تو را سپاس می گویم برای درس گرانبهایی که به من دادی . آغوش دوستانم تسلی بخش من است و عشق خانواده ام مرا در حفاظ خود گرفته است . مهرورزی و لطف همسایگان مرا چون درختی استوار سر پا نگه می دارد . اگر چه از اندوه خم شده ام تکیه گاهی دارم که چون استوانه ای درخشان مرا از درون به فراز می کشد و قامتم را راست می گرداند می توانم سر بلند کنم و فرازمند گام بردارم و حتی می توانم لبخند بر لب آورم. من حضور پر برکتت را احساس می کنم که می گوید مرگ یک وا قعیت است، مرگ را باور کن و مرگ را باور بدار و اندوه مخور . من از این کمبود و با از دست دادن خاله ای لطیف تر از برگ گل بسیار آموختم ، ایمانم جانی تازه گرف...
نویسنده :
مادر
13:38